Przejdź do zawartości

Favolaschia calocera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Favolaschia calocera
Ilustracja
Favolaschia calocera
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

grzybówkowate

Rodzaj

Favolaschia

Gatunek

Favolaschia calocera

Nazwa systematyczna
Favolaschia calocera R. Heim
Revue Mycol., Paris 31(2): 154 (1966)
Favolaschia calocera

Favolaschia calocera (R. Heim) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Favolaschia, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Francuski mykolog Roger Jean Heim, który znalazł tego małego grzyba na rozkładającym się kawałku drewna już w 1945 roku, stworzył pierwszy ważny opis tego gatunku dopiero w 1966 roku, nadając mu do dzisiaj obowiązującą nazwę Favolaschia calocera[1][2].

Synonimy naukowe[3]:

  • Favolaschia calocera R. Heim 1945
  • Favolaschia calocera var. claudopus Singer 1974

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 5–20 mm, kształt nerkowaty, wypukły, powierzchnia zewnętrzna gładka w młodym wieku. Następnie rozwijają się pofałdowania we wzór odpowiadający kubkowatym porom hymenoforu. Młody koloru jasnopomarańczowego, po wyschnięciu brązowawopomarańczowy[2][4].

Miąższ

Miąższ miękki, żółty, rzadki, niezbyt elastyczny, bezwonny, bez smaku[4][5].

Hymenofor

Złożony z 40–70 kubkowatych porów o średnicy 0,3–2,5 mm, większe elipsoidalne najbliżej trzonu i mniejsze, bardziej kanciaste w pobliżu brzegu kapelusza; kolor zgodny z zewnętrzną powierzchnią[2][6].

Trzon

Średnica 0,8–2,5 mm, długość 1,5–15 mm, przyrośnięty bocznie, cylindryczny lub lekko zwężający się ku koniuszkowi, kolor zgodny z zewnętrzną powierzchnią, gładki, bez pierścienia[2][6].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 2–zarodnikowe, o rozmiarach 55–65 × 9–12 μm. Zarodniki jajowate lub elipsoidalne, gładkie, szkliste, słabo amyloidalne o rozmiarach 9–12,5 × 6,5–8,5 µm. Wysyp zarodników biały. Cheilocystydy mają rozmiar 25–70 × 8–16 μm, są bardzo liczne, o różnych kształtach: cylindrycznym, subcylindrycznym, maczugowatym, gruszkowatym, pokryte drobnymi, przypominającymi pręciki, wystającymi uchyłkami o rozmiarach do 1 μm. Gleocystydy na ściankach trzonu i w skórce o kształcie cylindrycznym lub wąsko maczugowatym, grubościenne, wypełnione oleistym, czasami ziarnistym materiałem o ciemnym kolorze; średnica wynosi 8,5–12,5 µm, a długość 30 µm. Strzępki o ścianach cieńszych niż 1 µm, wąskie lub szerokie o średnicy 12–18 µm[2][4][5][6].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Madagaskaru, skąd zawleczony został najpierw do Australii i Nowej Zelandii. W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci pojawiać się zaczął w kolejnych częściach świata (Afryka, Ameryka Północna i Środkowa)[2][5][7]. W XXI wieku rozprzestrzeniać się zaczął w Europie Południowej (Hiszpania i Włochy) i Zachodniej (np. w południowo-zachodniej Wielkiej Brytanii)[4].

Saprotrof. Występuje na drewnie liściastym takich gatunków jak bez czarny (Sambucus nigra), klon jawor (Acer pseudoplatanus) i buk zwyczajny (Fagus sylvatica). W Europie owocniki wytwarza od lipca do listopada[2][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum – Names Record [online], www.indexfungorum.org [dostęp 2020-11-23] (ang.).
  2. a b c d e f g Favolaschia calocera, Orange Porecap [online], www.first-nature.com [dostęp 2020-11-25] (ang.).
  3. Species Fungorum – Species synonymy [online], www.speciesfungorum.org [dostęp 2020-11-23] (ang.).
  4. a b c d e Favolaschia calocera, [w:] Thomas Læssøe, Jens H. Petersen, Fungi of Temperate Europe, Princeston and Oxford: Princeston University Press, 2019, s. 845, ISBN 978-0-691-18037-3 (ang.).
  5. a b c Alfredo Vizzini, Mirca Zotti, Favolaschia calocera, a tropical species collected in Italy, „Mycotaxon”, 82, 2002, s. 169-176, ISSN 0093-4666 [dostęp 2020-11-26] (ang.).
  6. a b c Favolaschia calocera var. calocera, [w:] Rolf Singer, A monograph of Favolaschia (Beihefte zur Nova Hedwigia), J. Cramer, 1974, s. 37-38, ISBN 3-7682-5450-X (ang.).
  7. Favolaschia calocera. Discover Life Maps. [dostęp 2020-11-25]. (ang.).